سرقت و دزدی در هر شکل و شمائلی مذموم و نادرست است. سرقت‌کردن فقط دست‌بردزدن به اموال فیزیکی دیگران نیست. گاهی‌اوقات سرقت ماجرایی فراتر از این حرف‌هاست. مثلا زمانی که کسی به دستاوردهای علمی دیگران سرک می‌کشد و بدون ذکر منبع یا استناددهی سعی بر استفاده از دستاوردهای علمی، پژوهشی و تحقیقاتی دیگران دارد، مقوله‌ای بسیار جدی به نام سرقت ادبی شکل می‌گیرد.
سرقت ادبی یا پلاجیاریسم از مشکلاتی است که در دنیای علم، پژوهش و فعالیت‌های آکادمیک به‌شدت جدی گرفته می‌شود. کسانی که به چنین جرمی مرتکب می‌شوند، باید تاوان سنگینی بابت آن بدهند. سرقت ادبی بسیار پیچیده است. یعنی اگر بخواهید این موضوع را به‌دقت بررسی کنید با پیچ‌وخم‌های فراوانی درباره مصادیق آن و انواعش روبه‌رو خواهید شد.
گاهی حتی به عنوان نویسنده یک اثر متوجه هم نمی‌شوید که در حال ارتکاب به چنین جرمی هستید. پس اگر قرار است به دنیای پژوهش، مقاله‌نویسی و تحقیقات وارد شوید، حتما باید با سرقت ادبی که در انگلیسی به آن پلاجیاریسم (plagiarism) گفته می‌شود، آشنایی پیدا کنید.
در این مقاله درباره پلاجیاریسم یا پلاژیاریسم یعنی همان سرقت ادبی خواهید خواند و کاملا با آن آشنا خواهید شد.
فهرست محتوا
سرقت ادبی چیست و چه عواقبی دارد؟
همان‌طور که تا اینجای کار، تاحدی دست‌گیرتان شد، سرقت ادبی یعنی استفاده از آثار علمی دیگران به شکلی که نامی از مرجع اثر و تولیدکننده آن برده نشود.
سرقت ادبی می‌تواند به‌طور خودخواسته و عامدانه انجام شود. یعنی بعضی از افراد با بهره‌مندی از دستاوردهای علمی دیگران، سعی دارند که پژوهش یا مقاله‌ای را به نگارش دربیاورند و آن را به نام خود منتشر کنند. انواع سرقت ادبی بسیار گسترده‌تر از آن است که می‌توان فکر کرد. حتی گاهی‌اوقات، چاپ مقاله و محتوایی که خودتان قبلا تولید کرده‌اید هم در قالب مقاله و متنی جدید می‌تواند مصداق سرقت ادبی باشد. استفاده چندباره از مقاله و اثر علمی خود در ژورنال‌های مختلف هم نوعی سرقت ادبی است.
در بعضی موارد هم سرقت ادبی به‌طور ناخواسته رخ می‌دهد. یعنی به خاطر اینکه نویسنده مقاله به‌درستی نوع ارجاع‌دهی، ذکر نقل‌قول‌ها، استناددهی و مواردی از این دست را رعایت نمی‌کند، به او اتهام سرقت ادبی وارد می‌شود.
باید بدانید که موضوع سرقت ادبی به‌دقت از سوی نشریات معتبر علمی بررسی می‌شود. ژورنال‌های مهم دنیا با نرم‌افزارهای خاص و البته کارشناسی داوران و سردبیران خبره، مقوله کپی‌برداری و سرقت ادبی را به‌خوبی بررسی می‌کنند و اجازه نمی‌دهند که چنین تخلفی به‌شکل خودخواسته یا غیرعمدی رخ بدهد. در صورت شناسایی چنین خطایی، مقاله‌ای که برای ژورنال‌های معتبر ارسال شده، خیلی سریع و ساده رد یا همان ریجکت می‌شود.
ارتکاب به سرقت ادبی تاوان‌هایی هم دارد. کسی که این کار را انجام می‌دهد از نظر اعتبار علمی و وجهه پژوهشی دچار مشکل می‌شود. کسی که نامش در فهرست سیاه متقلبان قرار بگیرد، به‌سختی می‌تواند در ادامه فعالیت‌های علمی خود اعتماد دیگران را به‌طور مجدد جلب کند. مخدوش‌شدن چهره شما به خاطر انجام‌دادن سرقت ادبی بسیار محتمل است.
از این موضوع که بگذریم، جریمه‌های نقدی سنگینی هم در بیشتر کشورها برای افرادی که سرقت ادبی انجام می‌دهند، در نظر گرفته می‌شود. پرداخت مبلغی که اندک هم نیست از جمله جریمه‌هایی است که برای سرقت ادبی در نظر گرفته می‌شود. ضمن اینکه گاهی‌اوقات هم محرزشدن چنین خطا و جرمی منجر به ازدست‌دادن فرصت دانشجویان و اساتید برای دریافت نمرات و رتبه‌های بهتر می‌شود.
مثلا اگر مشخص شود که دانشجویی مرتکب سرقت ادبی شده است، احتمال دارد در بعضی دانشگاه‌ها، امکان دفاع از پایان‌نامه و دریافت مدرک تحصیلی‌اش وجود نداشته باشد. اساتیدی هم که تن به چنین جرمی می‌دهند، امکان ارتقای درجه را از خود سلب می‌کنند. البته حجم برخورد با کسی که مرتکب پلاجیاریسم می‌شود تا حد زیادی وابسته به اصول و قوانین دانشگاه و فضایی است که در آن تحصیل می‌کند یا تدریس. گاهی‌اوقات، به خاطی فرصت مجددی داده می‌شود و او را از تحصیل و تدریس منع نمی‌کنند. در مقابل، این فرد باید در کارگاه‌های آموزشی جهت آشنایی با سرقت ادبی شرکت کند تا دیگر در آینده مرتکب چنین خطایی نشود.
عواقب دیگری هم در انتظار سارقان ادبی است. برای مثال، در بعضی نظام‌ها و سیستم‌های نشر و چاپ آثار، مقوله حق مولف یا کپی‌رایت بسیار حائز اهمیت است. از همین روی، زمانی که مشخص شود، نویسنده‌ای در مقاله و اثر خود از کار دیگران بهره برده و نام آنها را نیاورده است، تحت تعقیق قانونی قرار می‌گیرد و باید هزینه کاری را که کرده بپردازد.
انواع سرقت ادبی را می‌شناسید؟
سرقت ادبی مقوله بسیار وسیع و پیچیده‌ای است. پس اگر می‌خواهید وارد دنیای حرفه‌ای پژوهش و مقاله‌نویسی شوید باید با ابعاد مختلف آن کاملا آشنا باشید. در این صورت است که اتهام سرقت، شما و مقاله‌تان را تهدید نمی‌کند. اما انواع سرقت ادبی شامل چه مواردی می‌شود:
سرقت ادبی مستقیم و عامدانه
سرقت ادبی مستقیم و عامدانه یعنی زمانی که شما تمام اثر یا بخشی از کار دیگری را به نام خود ارائه می‌دهید و منتشر می‌کنید.
چنین چیزی مصداق بارز دزدی است و هیچ توجیهی درباره آن وجود ندارد. بعضی از سارقان ادبی با جابه‌جایی جملات و ایجاد تغییراتی سعی در پنهان‌کردن عمل شوم خود دارند اما از آنجا که شناخت و کشف سرقت ادبی در این روزها به کمک فناوری‌های مختلف و نگاه تیزبین کارشناسان کار دشواری نیست، این تلاش مذبوحانه از سوی سارقان به جایی نمی‌رسد.
همان‌طور که گفته شد، جرایم سنگین مادی و معنوی هم در انتظار کسانی خواهد بود که مرتکب چنین جرمی می‌شوند.
سرقت ادبی از خود
تا به حال دزدی را دیده‌اید که به خانه خود برود و سرقت کند؟ بله! در دنیای پژوهش و مقاله‌نویسی چنین چیزی وجود دارد. برخی از افراد مثلا دانشجویان مقاله‌ای می‌نویسند و آن را چندین و چند بار در کلاس‌های مختلف یا به ژورنال‌های گوناگون ارائه می‌دهند.
چنین کاری مصداق سرقت ادبی محسوب می‌شود. در بعضی موارد هم دانشجویان یا محققان دیگر از مقالات قبلی و دستاوردهای پژوهشی خود در اثر و مقاله‌ای دیگر یاد می‌کنند اما ارجاع‌دهی‌های صحیحی در متن به کار نمی‌گیرند و همین باعث می‌شود که شائبه سرقت‌ادبی پیش آید و از سوی ژورنال‌ها یا داوران آنها برچسب سرقت ادبی به نویسندگان خورده شود. پس باید دقت کنید که سرقت ادبی یا پلاجیاریسم بسیار پیچیده است.
سرقت ادبی با ذکرنکردن منابع و مراجع
در هنگام نگارش مقاله، موضوع مهمی وجود دارد به نام بازنویسی یا پارافریز.
بازنویسی یا پارافریز یعنی اینکه دستاوردهای پژوهشی و علمی دیگری را که در پیش‌برد تحقیقات‌تان نقش دارند، به‌خوبی درک کنید و از آنها به زبان خود در متن مقاله‌تان استفاده کنید. چنین چیزی بسیار رایج است و ایرادی هم ندارد. چون همیشه علم در مسیری پیوسته پیشرفت می‌کند.
یعنی هر پژوهشی با نگاه به پژوهش‌ها و دستاوردهای دیگری که قبلا انجام شده‌اند، پیش می‌رود و به دستاوردهای تازه‌ای می‌رسد. در این صورت، سرقت ادبی هم صورت نمی‌گیرد. چون قرار نیست از تحقیقات دیگران سواستفاده‌ای شود.
در واقع، در مسیر نگارش مقاله‌ای علمی و پژوهش‌هایی که صورت می‌گیرد، استفاده از دستاوردهای دیگران هم وجود دارد. درک آن دستاوردها و بازگوکردن‌شان به زبان خود پارافریز و بازنویسی است و سرقت محسوب نمی‌شود. اما زمانی که عینا از دستاوردها و نقل‌قول‌های دیگران استفاده شود و نامی از آنها نبرید، دچار نوعی سرقت ادبی خواهید شد. پس مقوله ارجاع‌دهی به آثار دیگران، ذکر منابع و مراجع در نگارش مقالات بسیار حائز اهمیت هستند.
سفارش نگارش مقاله به دیگران
یکی دیگر از انواع سرقت ادبی هم سفارش نگارش مقاله به دیگران است. یعنی زمانی که شما خودتان اثری را نمی‌نویسید و تولید نمی‌کنید و از دیگران می‌خواهید که مقاله‌ای برایتان بنویسند.
در این صورت هم دچار سرقت ادبی می‌شوید و چنانچه این ماجرا فاش شود، نیاز به پرداخت هزینه‌های سنگین آن خواهید داشت. ارائه اثری که شخص دیگری نوشته به نام خود و دریافت امتیازات آن اصلا درست نیست و علاوه بر اینکه خلاف اصول اخلاقی است، در صورت کشف‌شدن با جرایمی همراه خواهد بود که می‌توانند اعتبار و آینده علمی فرد متقلب و خاطی را برای همیشه از بین ببرند
میزان مجاز سرقت ادبی چقدر است؟
همان‌طور که پیش‌تر هم عنوان شد، دنیای علم و تحقیقات، دنیایی است که عناصر آن تا حد زیادی به هم وابستگی دارند. یعنی پژوهشگران در هر زمینه و عرصه‌ای برای تولید محتوای علمی تازه و رسیدن به دستاوردهای نو نیاز به بازنگری و استفاده از دستاوردهای پژوهش‌ها و مقالات پیشین خود دارند. پس همیشه یا دست‌کم، در بیشتر مقالات و پژوهش‌های علمی، ردپا و اثری از مقالات قبلی وجود دارد.
بنابراین، بدیهی است که درصدی از شباهت محتوایی به مقالات دیگر در هر اثری کشف شود. در نتیجه این موضوع، ژورنال‌های علمی مختلف وجود درصدی از تشابه در آثار نویسندگان را می‌پذیرند. اما اینکه درصد مجاز سرقت ادبی چقدر است، کاملا مشخص نیست. یعنی هر نشریه و ژورنالی قواعد خود را در این زمینه دارد.
بعضی از نشریات فقط وجود ۵درصد شباهت میان متن مقاله شما و مقالات دیگر را می‌پذیرند و برخی هم تا ۲۰درصد یا شاید بیشتر هم پیش می‌روند. پس اینکه چقدر تشابه در متن مقاله‌تان با مقالات دیگر جایز است، تا حد زیادی به ژورنال و بستری وابسته است که می‌خواهید مقاله‌تان را به آن بسپارید.
شیوه رفع سرقت ادبی چیست؟
تا اینجا دریافته‌اید که گاهی عامدانه در مقاله‌ای از محتوای منتشرشده دیگران استفاده می‌شود و گاهی هم پای قصد و غرضی به میان نیست. استفاده از مطالب دیگران و نشر آن به نام خود که دزدی مسلم است و اصلا بحثی در آن نیست. اما زمانی که می‌خواهید از مطالب علمی و پژوهشی دیگران برای پیش‌برد طرحی جدید در مقاله خود بهره ببرید، باید حواستان را جمع کنید تا میزان شباهت‌های عینی به متن و محتواهای دیگر کاهش پیدا کند و بیهوده مجرم شناخته نشوید.
روش‌های گوناگونی برای رفع سرقت ادبی وجود دارد. مهم این است که بخش‌هایی از مقاله را که شائبه سرقت درباره‌شان وجود دارد، به‌خوبی شناسایی کنید و بعد به رفع سرقت ادبی بپردازید. نرم‌افزارهایی وجود دارند که میزان شباهت یک متن به مقالات دیگر را نشان می‌دهند. به کمک آنها می‌توانید از مشابهات متنی خود با مقالات دیگر باخبر شوید و اقدام به تغییر آن بخش‌ها در اثرتان کنید.
پارافریز یا بازنویسی چیست؟
از جمله روش‌هایی که برای تغییر اثر در نظر گرفته می‌شود، بازنویسی یا پارافریز است. بازنویسی یا پارافریز یعنی نگارش محتوایی که قبلا وجود داشته به زبان و لحن خود.
شما می‌توانید تمام متن‌تان را بعد از نگارش، پارافریز یا بازنویسی کنید یا فقط بخشی از آن را که نرم‌افزارها و برنامه‌ها، مشابه مقالات دیگر تشخیص داده‌اند، مورد بازبینی قرار بدهید. پارافریزکردن یا بازنویسی هم اصولی مربوط به خود را دارد.
مثلا قواعد زیر در مسیر بازنویسی به کمکتان می‌آیند:
- استفاده از واژه‌ها و عبارت‌های مترادف با متن اصلی؛
- تغییردادن ساختارها مثلا تغییر معلوم به مجهول؛
- رعایت ساختار صحیح ارجاع‌دهی و ذکر منابع؛
- و… .
مبحث پارافرایز یا بازنویسی متون و مقالات، شاخه‌ای علمی و تخصصی در دنیای نگارش است و اگر در آن خبره نیستید باید وظیفه‌اش را به افراد کاربلد در این زمینه محول کنید.
پارافریز یعنی عبوردادن معنا و منظور محتوایی از پیش نوشته‌شده از کانال ذهنی خود و نوشتن استنباطات شخصی از آن به شکل و شیوه‌ای تازه. چنین حرکتی سرقت ادبی نیست و برای حضور حرفه‌ای در دنیای مقاله‌نویسی باید به آن واقف بود.
نرم‌افزارهای مشابهت یاب انگلیسی را می‌شناسید؟
نرم‌افزارهایی برای شناسایی و بررسی سرقت ادبی وجود دارند که مانع از شکست مقالات‌تان در پذیرش از سوی ژورنال‌های معتبر علمی می‌شوند.
نرم‌افزارهای بررسی کپی بودن مقاله و متون مختلفی در بازار وجود دارند. این نرم‌افزارها بنا به ساختاری که دارند به شما کمک می‌کنند تا از نقاط و بخش‌های مشکوک مقاله‌تان باخبر شوید و بدانید که احتمالا در کدام قسمت‌های اثرتان، شباهت‌هایی میان متن‌تان با متن‌های دیگر وجود دارد. ساختارهای مختلفی در طراحی این برنامه‌ها و نرم‌افزارها در نظر گرفته می‌شود.
آنچه باعث می‌شود تا نرم‌افزارهای بررسی سرقت ادبی از کیفیت و اعتبار خوبی برخوردار باشند، پایگاه داده‌شان است. یعنی پایگاهی که پر از مقالات مختلف علمی و پژوهشی است و می‌تواند با برقراری مقایسه میان متونی که به آن سپرده می‌شود با مقالات موجود در خود به این نتیجه برسد که چند درصد شباهت در هر مقاله‌ای وجود دارد. یکی از بهترین نرم‌افزارهای موجود در این حوزه، نرم‌افزار آیتنتیکیت است که در ادامه به معرفی بیشتر آن می‌پردازیم.
نرم‌افزار سرقت ادبی iThenticate (آیتنتیکیت) چیست؟
نرم‌افزار آیتنتیکیت (iThenticate) یکی از بهترین نرم‌افزارها در حوزه بررسی سرقت ادبی و همپوشانی مقالات است. این نرم‌افزار دارای پایگاه داده‌ای بسیار قوی است. پایگاه داده آیتنتیکیت تقریبا حاوی تمام مقالاتی است که از سوی ژورنال‌های علمی معتبر پذیرفته و در آنها چاپ شده‌اند.
برای همین، زمانی که مقاله‌تان را به این نرم‌افزار می‌سپارید، می‌تواند اثرتان را با حجم وسیعی از مقالات معتبر دیگر مقایسه کند. چنین امکانی تا حد زیادی شما را درباره تشابه مقاله‌تان مطمئن می‌کند.
امکانات آیتنتیکیت بسیار مطلوب است. هم نرم‌افزار کاربردوست (user-friendly) و مطلوبی است و هم از سوی بسیاری از ژورنال‌های معروف و معتبر دنیا در روند پذیرش مقالات استفاده می‌شود.
یعنی زمانی که مقاله‌تان را برای پذیرش به ژورنال‌های isi و معروف می‌سپارید، بعد از اینکه هم‌سوبودن اسکوپ و چشم‌انداز مقاله‌تان با فضای کاری مجله‌شان را بررسی می‌کنند، به سراغ بررسی سرقت ادبی در هر اثر می‌روند.
اینجاست که پای آیتنتیکیت به میان می‌آید و می‌تواند به داوران و سردبیران ژورنال‌های علمی کمک کند تا دریابند که چند درصد از هر مقاله‌ای، مشابه با مقالات دیگر است. بنا به قوانینی که هر ژورنال علمی برای خود تعریف می‌کند، حد و درصدی از تشابهات قابلیت پذیرش دارند. مثلا بعضی از نشریات تا ۱۰ درصد شباهت میان یک متن و متنی دیگر را می‌پذیرند. برخی هم به ارقام و درصدهای کمتر رضایت می‌دهند.
در نتیجه، آگاهی از وجود نرم‌افزارهای مطلوب برای بررسی و شناسایی سرقت ادبی در فرایند تولید محتوا و مقاله بسیار مهم است.
منابع و دیتابیس آیتنتیکیت چیست؟
همان‌طور که در بخش‌های قبلی نوشته هم ذکر شد، منبع و دیتابیس نرم‌افزار آیتنتیکیت بسیار قوی است. یعنی تقریبا هر مقاله مهم و معتبری که در ژورنالی علمی به چاپ رسیده و منتشر شده در پایگاه داده این نرم‌افزار وجود دارد. بنابراین، مقایسه مقاله‌تان در آن با داده‌های موجود در پایگاهش می‌تواند بخش‌هایی از کارتان را که به مقاله‌ای در آنجا شباهت دارد، به‌خوبی شناسایی کند.
این شناسایی به شما کمک خواهد کرد تا اثرتان را بازنویسی یا پارافریز کنید و مانع از ایجاد هرگونه شباهتی میان متن خودتان و متنی دیگر شوید. استناد ژورنال‌های بزرگ علمی به این نرم‌افزار هم نشان می‌دهد که استفاده از آن برای بررسی سرقت ادبی می‌تواند ایده بسیار عقلانی و خوبی باشد.
البته استفاده از این نرم‌افزار به صورت فردی می‌تواند زحماتی را به شما تحمیل کند. مثلا اینکه هزینه هر بار استفاده از آیتنتیکیت، حدود ۱۰۰ دلار است. این رقم برایتان هزینه زیادی خواهد شد. اما روش‌های دیگری هم وجود دارد که در ادامه به آنها می‌پردازیم.
گزارش نهایی و نحوه تحلیل آیتنتیکیت چیست؟
برای استفاده از آیتنتیکیت می‌توانید به موسسات تخصصی در حوزه ویرایش و نگارش مانند رایت می مراجعه کنید. موسساتی که تجربه و تخصص استفاده از نرم‌افزارهایی این‌چنینی را دارند و می‌توانند در مسیر شناسایی و رفع سرقت ادبی به شما کمک کنند.
اگر از نرم‌افزارهای بررسی سرقت ادبی به کمک موسسات بهره ببرید، فرایند و مسیر تشخیص و بررسی برایتان بسیار ساده خواهد شد. هزینه‌ای که موسساتی مانند رایت می از شما دریافت خواهند کرد، بسیار کمتر خواهد بود.
علت این است که نوع کاربری موسسات در دسترسی iThenticate سازمانی است و هزینه‌های بهره‌مندی از خدمات برنامه‌هایی مانند آیتنتیکیت برایشان بسیار کمتر از مبلغی است که افراد عادی باید بپردازند.
ضمن اینکه تسلط کارشناسان و متخصصان رایت می و موسسات مشابه آن، در استفاده از نرم‌افزارها بیشتر است و ساده‌تر و سریع‌تر می‌توانند نقاط مشکل‌دار هر مقاله را شناسایی کنند.
پایگاه داده آیتنتیکیت بسیار قوی است و به دو شکل آنلاین و آفلاین می‌تواند به مقایسه هر اثر با مقالات دیگر بپردازد. یعنی علاوه بر اینکه پایگاه داده قوی در آن وجود دارد، از طریق مقایسه متن با مقالات دیگر موجود در فضای آنلاین هم می‌تواند به کشف شباهات در هر متنی مشغول شود.
بعد از اینکه مقاله‌ای در این نرم‌افزار بررسی شد، گزارش‌هایی درباره وضعیت آن به کاربر ارائه می‌کند. اگر خبره نباشید و تسلط کافی درباره استفاده از نرم‌افزارهای این‌چنینی در شما وجود نداشته باشد، کمی در تحلیل گزارش آیتنتیکیت به دردسر خواهید افتاد.
نمونه گزارش نرم افزار iThenticate
چرا نباید از نرم‌افزارهای رایگان استفاده کرد؟
در میان برنامه‌ها و نرم‌ُافزارهای مختلفی که برای بررسی و شناسایی سرقت ادبی طراحی شده‌اند، شماری از آنها رایگان در اختیار کاربران قرار می‌گیرند. اما آیا استفاده از آنها ایده مناسب و صحیحی است؟
تمام نرم‌افزارها و برنامه‌هایی که برای شناسایی سرقت ادبی وجود دارند، به ویژه مواردی که رایگان در اختیار کاربران مختلف قرار می‌گیرند، قابل‌اعتماد نیستند.
یکی از مهم‌ترین ویژگی‌هایی که برنامه‌های این‌چنینی باید داشته باشند، بهره‌مندی از پایگاه داده‌ای به شدت قوی است. تنها در این صورت، امکان یافت شباهت‌ها میان مقاله‌تان با آثار دیگر موجود در دنیا وجود خواهد داشت. این در حالی است که بسیاری از نرم‌افزارها و سایت‌های رایگان تشخیص سرقت ادبی یا همان پلاجیاریسم، پایگاه‌های داده‌ای ضعیف دارند و نمی‌توانند به طور صد در صد به شما درباره اینکه مقاله‌تان در کدام بخش‌ها شبیه مقالات دیگر است، اطلاع‌رسانی کنند.
پس اگر بناست که از سرویس‌هایی این‌چنینی بهره‌مند شوید، باید حواستان به اعتبار، کیفیت و شهرت آنها باشد. نرم‌افزارهای رایگان، اصولا بدون اینکه از شما اجازه بگیرند، نسخه‌ای از اثرتان را در پایگاه داده خود حفظ می‌کنند. این کار هم حریم خصوصی محتوایتان را به خطر می‌اندازد و هم نشان‌گر این است که بسیاری از مقالاتی که هنوز در ژورنالی معتبر چاپ نشده‌اند هم در پایگاه داده برنامه‌ها و نرم‌افزارهای این‌چنینی موجودند. یعنی پایگاه‌شان چندان غنی و قابل‌اعتماد نیست. چنین چیزی در آیتنتیکیت رخ نمی‌دهد و فقط مقالات معتبر منتشرشده در مجلات بین‌المللی معروف در پایگاه داده آن وجود دارند.
چرا باید از رایت می استفاده کرد؟
رایت می می‌تواند شما را در تمام مراحل آماده‌سازی متن مقاله‌تان برای ارسال به ژورنال‌های معروف علمی یاری کند.
تیمی متخصص و باتجربه از ویراستاران و مترجمان در این موسسه آنلاین مشغول به فعالیت هستند. این افراد تجربه زیادی در حوزه آماده‌سازی مقالات مختلف برای ارائه به مجلات دارند. ضمن اینکه بهره‌مندی تیم رایت می از ابزارهای به‌روز و معتبر مانند نرم‌افزار آیتنتیکیت هم می‌تواند خیالتان را بابت پیش‌برد پروژه شناسایی و بعد از آن، رفع سرقت ادبی کاملا راحت کند.
آیتنتیکیت محبوب ژورنال‌های مختلف است و اگر از آن قبل از ارسال اثر خود استفاده کنید، تا حد زیادی بابت رفع مشکلات سرقت ادبی مقاله‌تان مطمئن خواهید شد.
رایت می با هزینه‌ای مقرون به صرفه و به کمک نیروهای خبره‌ای با تخصص‌های گوناگون و تجربه زیاد در امر آماده‌سازی مقالات برای پذیرش و انتشار در ژورنال‌های علمی در کنارتان خواهد بود. رایت می بارها و بارها پروژه‌های موفقی در حوزه شناسایی و رفع سرقت ادبی انجام داده است و کمک‌کردن به شما برایش ساده و در عین‌حال شیرین است. پس روی آن حساب کنید.
بررسی سرقت ادبی با نرم‌افزار iThenticate در رایت می
سرقت ادبی از مشکلات عمده این روزهای بازار نشر و چاپ مقالات است. اگر تکنیک‌ها و اصول نگارش صحیح مقالات و استفاده به جا و به موقع از دستاوردها و نظرات علمی دیگران در مقالات را بلد نباشید، احتمال دارد که به‌سادگی به شما برچسب سرقت ادبی بخورد و کارتان از گردونه بررسی و پذیرش برای چاپ در مجلات علمی معروف کنار گذاشته شود.
اما از کجا می‌توانید متوجه شوید که سرقتی ادبی در مقاله‌تان شکل گرفته یا خیر. نرم‌افزارهایی مانند آیتنتیکیت (iThenticate) هستند که با بررسی متون و مقالات از میزان شباهت آنها با مقالات و متون دیگر پرده‌برداری می‌کنند. ۹۰ درصد مجلات معتبر هم از این نرم‌افزار بهره می‌برند تا به کمک پایگاه داده قوی و غنی آن که پر است از مقالات و متون علمی مختلف، متوجه سرقت‌ها و تقلب‌ها شوند.
اگر می‌خواهید با خیال راحت مقاله‌تان را به ژورنالی علمی و معتبر ارسال کنید، بهتر است قبل از شروع فرایند پذیرش، از پاک‌بودن مقاله‌تان از هر گونه سرقت ادبی اطمینان حاصل کنید. رایت می با دسترسی به این نرم‌افزار به‌راحتی و با هزینه‌ای بسیار کمتر می‌تواند مقالات و متون درخواستی شما را از نقطه‌نظر سرقت ادبی بررسی کند.
همین الان مقاله‌تان را برای بررسی سرقت ادبی ارسال کنید
